Paarse vrijdag – column #3 – Jeroen Fransen

Morgen is het Paarse vrijdag en graag deel ik deze twee posters van een leerling met een persoonlijke, maar helaas nog actuele boodschap over acceptatie en inclusie.
Daar zocht ik een gedicht bij. Een gedicht die past bij de posters en bij het beeld dat ik heb van die leerling, een steuntje in de rug…
Voorzichtig mogen we wel concluderen dat het ook in deze tijd belangrijk is om als school en docententeam te blijven uitdragen dat je mag zijn wie je bent. Mag worden wie je bent…
In veilige handen. Met of zonder GOD.

In de lessen beeldende vorming zijn we de afgelopen periode bezig geweest met het ontwerpen van posters tegen pesten voor de “Week van verbinden”.  Wat begon als een snelle opdracht liep uit in een heel onderzoek met prachtige en verrassende resultaten. De leerlingen lieten zich inspireren door de avantgardistische grafische vormgeving van Bauhaus en Piet Zwart uit de jaren 30 van de vorige eeuw. Binnenkort kunt u de resultaten ervan zien in de column Typografie, lay-out en Avant-garde.
De bewuste leerling vroeg of de posters gemaakt mochten worden op de computer. Na wat feedback, knippen, plakken en schuiven, ontstond dit resultaat. Een poster met een huilende David en een Anime meisje dat vraagt om acceptatie. Nog steeds krijg ik er een brok van in mijn keel.

In het lokaal had ik net een regenboogvlag boven mijn bureau opgehangen, in oktober al.  Ik ben blij dat het bij mij in de klas altijd Paarse Vrijdag is.  De leerling vroeg waarom die vlag er eigenlijk hing. Ik zei om niet te vergeten dat onze school altijd inclusief is en een plek voor iedereen. Die regenboogvlag was net het duwtje in de rug van de leerling om zich vrij te voelen haar werk persoonlijk toe te lichten en over zichzelf te vertellen.  We hadden een mooi verbindend gesprek.  Het zijn van die pareltjes, momenten die je nooit meer vergeet als docent.

Ik ben dankbaar dat ik als homoseksuele docent op mijn werk kan zijn wie ik ben. Een rolmodel… Natuurlijk mag je stil zijn of assertief. De een is expressief, de ander extravert. In de kast opgesloten zitten hoeft echter niet. Je wordt gezien en je bent niet alleen. Paarse vrijdag is geen afgedwongen ‘coming out day’ of opbiechtdag. Ieder heeft het recht op z’n eigen beschikking,
proces en keuze om iets wel of niet te vertellen. Maar één zaak is van groot belang. Dat je in verbinding komt, bent en blijft met jezelf. 

En onthoud: “Somewhere over the rainbow skies are blue!”

Fijne Paarse (vrij) dagen!

Ik wil…

Ik wil schreeuwen en gillen
schoppen en slaan
onrust niet te stillen
een woeste orkaan

Ik wil gooien en smijten
er rennend vandoor
vluchten voor de feiten
mijn hart die bevroor

Ik wil huilen en lachen
bidden en smeken
moeizaam zigzaggen
rond mijn gebreken

Ik wil zoeken en vinden
naar blijdschap en vrijheid
wonden verbinden
opgelopen in de strijd

Ik wil wandelen en genieten
van schoonheid en rust
levend water uitgieten
wat alle onrust blust

Ik wil praten en schrijven
aan anderen vertellen
niet langer alleen blijven
innerlijk herstellen

Ik wil schommelen en spelen
in de speeltuin van het leven
niets dat mij kan schelen
ik zal overal boven zweven

Ik wil vertrouwen en aanbidden
mijn focus op God
Hem altijd in het midden
ook al lijk ik dan nogal zot